افراد زیادی آشنا شدم و دوستان جدیدی پیدا کردم. افراد در این باشگاه بسیار مایل به کمک به دیگران هستند. در تلاش برای یافتن فرصت آموزشی، خانه، کار و خیلی چیز های دیگر به من کمک می‌کنند. پیش از هر چیز به من کمک می‌کنند که آلمانی ام را بهتر کنم. برای آینده ام آرزو دارم که تا سنین بالا نیز ورزش کنم. می خواهم در مسابقات شرکت کنم و با دیگران زورآزمایی کنم. شاید بتوانم اینجا نیز به تیم ملی بروم و زمانی سرپرستی آلمان را در مسابقات بین المللی بر عهده بگیرم.
گرفتم به همراه پسرخاله ام فرار کنیم. تجربیاتی که در ورزش قهرمانی داشتم به من کمک کردند سختی های جسمی و مصیب های روحی فرار را تحمل کنم. افراد بسیاری را که دیگر قادر به ادامه دادن نبودند کول می‌گرفتنم و یا آب با خود حمل می‌کردم. بعد از رسیدنم به آلمان در ابتدا در مدرسه ورزشی Meister Kang برلین شروع به تمرین نمودم. این مدرسه ولی فاصله زیادی از محل اقامتم در Spandau داشت. با کمک یک مددکار اجتماعی سر انجام باشگاه «خرس های سیاه برلین» را پیدا کردم و آن جا نیز با برخورد های دوستانه ای رو به رو شدم. در این باشگاه با
در افغانستان من مدرسه تکواندوی خودم را داشتم، عضو فعال تیم ملی بودم و حتی در مسابقات نیز شرکت می‌کردم. من مربی تیم المپیک ورزش های دو و میدانی در دوی سرعت بودم و با این تیم در مسابقات حضور داشتم. در مدرسه ای که داشتم پسر یکی از سیاستمدار و نظامی بسیار مهمی نیز تمرین می‌کرد. او می‌خواست که پسرش در مسابقات حضور پیدا کند هر چند که کارایی اش برای این کار کافی نبود. من به خواسته او عمل نکردم و در نتیجه مدرسه ام خراب شد و خانواده ام مورد تهدید قرار گرفتند. خانواده ام دیگر هیچ جا در کابل امنیت نداشتند و من تصمیم
ورزش شانسی است برای برخورد داشتن با دیگران، تماس‌ها و همین طور دوستی هایی که خارج از باشگاه نیز وجود دارند و خوب هستند.
رامین صدیقی اهل کابل افغانستان است. او از سال 2015 در آلمان زندگی می‌کند و عضو و مربی فعالی در باشگاه تکواندو «خرس های سیاه» برلین است.